Praeludium – Άκουε…
Θεομήτωρ – Maria Virgo De Mare Mediterraneum

Άκουε…, Κείμενο Αικατερίνης Σιδέρη
Άκουε αγαπημένε άνθρωπε, άκουε…

Άκουε, τον ήχο να διαχέεται στην ύπαρξη∙ άκουε, είναι ο δημιουργικός ήχος της Αγάπης!

Άκουε πως διαχέεται δια της ελευθερίας του μέσα στην υπακοή του είναι σου∙ πως διαπερά τα στρώματα της ύλης σου και τότε θα ιδείς ότι ακούς από ολόκληρο το σώμα σου.

Άκουε…! Μα πως ενώνει ο δημιουργικός ήχος, πως η υπακοή ακολουθείται από την πίστη σου, πως εκείνη εκπορεύεται από την δύναμη της καρδιάς σου… Άκουε!

Εγώ Ειμί, η τροφοδοτούσα Αγάπη! Eκεί ευρίσκομαι. Συ, άκουε…! Τότε το σώμα σου μετέχει στην συμφωνία της δημιουργίας των ήχων. Κάθε πόρος του σώματός σου, κάθε στοιχείο της ύλης σου, το αίμα σου όπως κυλά, ηχεί. Άκουε…! Ηχεί τον δικό Μου ήχο, είναι ο ήχος της δημιουργίας!

Άκουε αγαπημένε…!

Άκουε πως οι λόγοι διαχέονται, πως αναλύονται κατά την διάχυσή τους, πως η αλήθεια δημιουργεί την ένωση του σώματος και του είναι σου… Άκουε!

Ω… πως η δοξολογία της ψυχής υμνεί την ένωσή της με το Θείο!

Άκουε τους ήχους της ύλης, την άτακτη ένωσή τους. Άκουε την τελειότητα της αταξίας τους, όταν ο ήχος της Αγάπης εγκολπώνει το αποτέλεσμα της δημιουργίας.

Άκουε αγαπημένε…, άκουε∙ αναγνωρίζει η ύπαρξή σου την ανυπαρξία.

Αγαπημένε μου, Εγώ ειμί! Εγώ ειμί ο ήχος της Αγάπης! Εγώ ειμί η Αγάπη. Συ, ακολούθει Μοι.
Άκουε…!

Praeludium, Μουσική Σύνθεση Ηλία Κοτζιά
Το Praeludium συντέθηκε πάνω στο Άκουε... ώς ένα προσκλητήριο ανάκρουσμα του Θεομήτωρ – Maria Virgo de Mare Mediterraneum.

Είναι μία σύνθεση, που έχει ενσωματώσει πολλά μουσικά ιδιώματα όλων ημών των εντοπίων και λοιπών Ελλήνων όπου γης, υπό το πρίσμα της σύγχρονης εντρύφησης.

Παρακολουθήστε πώς μας ταξιδεύει στον χώρο και στον χρόνο, πώς κινείται ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο δια της Βυζαντινής μελουργίας∙ πώς οι μουσικές τεχνοτροπίες διαφορετικών εποχών όπως της ελληνικής Επανάστασης (παραδοσιακό τραγούδι) και της Μικρασιατικής παράδοσης (Κωνσταντινούπολης και Σμύρνης, τέλη 19ου – αρχές 20 αιώνα), του νέου ελληνικού αστικού τραγουδιού (ρεμπέτικο) καταδεικνύουν τα μουσικά χαρακτηριστικά της Ελλάδος και της Ιστορίας. Παρακολουθήστε πώς έχουν σμίξει και αφομοιωθεί σε ένα πολυσυλλεκτικό αμάλγαμα, που εμπεριέχει όλα αυτά τα μουσικά ιδιώματα.

Το Praeludium – Άκουε… έιναι ένα ταξίδι στην Ελλάδα και έχει λειτουργία εισαγωγική. Καλεί, προετοιμάζει τους απανταχού Έλληνες, ώστε να γίνουν κοινωνοί του Θεομήτωρ – Maria Virgo de Mare Mediterraneum.

Και το ταξίδι συνεχίζεται…

Θεομήτωρ, Κείμενο Αικατερίνης Σιδέρη

… Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
… Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται
… Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
… Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα
… Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
… Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική. …*

Την κεφαλήν μου ταπεινά κλίνω ευχαριστώντας.

Τα πάντα σβήνουν. Η ψυχή μου διάνοικτη, πληρέστατα ενωμένη σε ό,τι η υλική και άυλη υπόστασή μου περιέχει, γαλήνια αναμένει.

Ω! Πως ελαμπρύνθη η ψυχή, πως η τελειότητα του όλου παρουσιάσθη και η απερίγραπτη εικόνα της πλήρους ένωσης απεκαλύφθη!

Η Χριστοφέρουσα, Χριστοφόρος, Χριστοτόκος, η Γλυκαίνουσα Γυνή Θειοτάτη, η Θεοκόσμητη, Θεόκλητη Μαρία Θαυμαστή εντός της φάτνης της ψυχής, ονομάσθη.

Ω! Πως η αϋλία ενσώματα αποδεχθείσα ετράφη και μετεφέρθη δια της γλώσσης όλων ημών των λαμπρών αδελφών, η Γενοφόρα, η Μέτοχος Ανερμηνεύτου Μυστηρίου, η Μήτηρ Απάτορος! Αύτη η Γένους Σώτειρα, το Γένος Μεταποιήσασα. Άπαντες άρρενες ή θήλειες μορφές δια της Γλυκυτέρας Γλυκύσματος ψυχής έλαβον τον Υιόν, έλαβον Γέννημα Αρετής, Γέννημα Δικαιοσύνης, Γέννημα Ευγενές, Γέννημα Πανάγιον.

Άπασα ζήση εθαύμασε και η φύσις, η οργανική ύλη, η ζωή εντός της γης, των υδάτων, του αέρος, παρέλαβε την αναγέννηση. Ο Γλυκασμός Tων Αγγέλων, ο Γλυκασμός Ψυχής διεχύθη στην ανόργανο ύλη, στο ασχημάτιστο, στο ανεκδήλωτο, άκτιστο της Ύπαρξης και κατέστη φωτόλουστος, περιαυγής, λαμβάνοντας το δικαίωμα, την αρχή της φωτοστεφούς υπόστασης.

Η Γεννησαμένη Υπερούσιον Υιόν, η Γεννησαμένη Κοσμοθέτην Κόσμω, εντός της κτήσης απλάστου ή μη απεκαλύφθη η Γεννήσασα Βυθόν Σοφίας, η Γεννήσασα Θελητήν Ελέους, η Γεννήσασα Θεόν Θεοπρεπώς, η Γεννήσασα Μόνη Θεόν, η Γεννήσασα Σωτήριον Όμβρον, τον Ποιητήν Αιώνιον, τον Ποταμόν Ειρήνης, την Χαρά, τον Αυτόζωον. Η μόνη ικανή ορισθείσα, επιλεγείσα εκ τους Πατρός κατέστη η Γεννήτρια Βασιλέως Δόξης, η Γεννήτρια Ενυποστάτου Ζωής, η Γεννήτρια Κτίστου Όλων. Υμνωδία ανυψώθη ίνα η πλάση λάβει τον Υιόν και η Γαστήρ Ενθέου Σαρκώσεως, η Θεοδόχος παρέδωσε την χάριν της Μεταποιήσασας Το Γένος, της Μητρός Θεώσασας Ανθρωποφύσιν και ο Υιός εγενήθη.

Και ο άνθρωπος παρέλαβε τον Υιόν, τον Διδάσκαλον, τον εκ Θεού απεσταλμένον, χρισμένον Σωτήραν, το Ύψος Ταπεινοφροσύνης. Ω! Μα πως η απαρχής διττή παρουσία, ανθρώπινη και θεία, κατέδειξε με θαυμαστή πολλαπλότητα την δημιουργούσα αρχή της!

Πώς να σταθώ, πώς; …
Να κοιτώ;
Κοιτώ μέσα στο κάτοπτρο τον εαυτό μου, κοιτώ… Μα δεν βλέπω! Πως έχασα την όψη μου!
Και όταν το χέρι με άγγιξε, διαπέρασα την εποχή μου.

Ανοίγεται εμπρός και θαυμαστά απλώνεται η άυλη εικών και Μόνη. Μόνη Αγαθή, η Μόνη Αγνή, Μόνη Άφθαρτος, Μόνη Ελπίς, Μόνη Ευδιάλακτος, η Μόνη Γέφυρα, Μόνη Πύλη. Η Μόνη Θεοτόκος, η Μόνη Διαβόητος Καρποφορία, η Μόνη Καταλαμπομένη Κάλλει, Μόνη Μία Πηγή απλώνουσα την ύπαρξή της, λαβούσα μορφές πάμπολλες, απειράριθμα ανάλογες των γνωστών και αγνώστων ύμνων, όλων αυτών που εγκλώβισαν στην στερεά μας ύλη την Μητράνανδρο Δέσποινα, την Μητράνανδρο Κόρη, Μητράνανδρο Θεοτόκο Παρθένο. Εκεί άμεσα αποκρίνεται η Μητρική Αρμονία, η Μητρική Δέηση, η Μητρική Παρρησία. Σπεύδουν οι φύλακες του σχήματος, της ύλης μας και αιτούν στην Μητρόθεον Κόρη, στην Μητρομήτορα, Μητρόθεον Σκήνον ίνα μετ’ ευχαριστήσεως, αγωνιωδώς, ταχύτατα διαφυλάξουν στην στερεά μας ύλη την προσφερομένην επίκλησιν.

Ω! Πως διαπερώ τους χρόνους, τους αιώνες, πως η στερεά μας ύλη καλύπτεται όταν η Κτητόρισσα, η Κτισαμένη Ένωσιν Ουρανίων, η Κτησαμένη Πανάχραντον Νουν, κατέκτησε την μοίραν· και προσερχόμενοι αλλάζοντας των χρόνων τις φορεσιές μας, αλλάζοντες νουν, συλλογισμόν η παράδοση καταστέλλει. Δική τους οι κτήτορες του ναού, Την παρουσιάζουν. Παρουσιάζουν τον αγιασμένον χώρον της στερέας μας πίστης, την Κτίσεως Καινής Μήτηρ, την Κτίσεως Πάσης Βασίλισσα, Κτίσεως Πάσης Εγκαλλώπισμα.

Άνοιξε δρόμε, άνοιξε. Τον άχωρο χώρο μου μεγάλυνον, διότι εσέ αναζητώ Επικλωμένη Δεήσεων Ημών, Επικοσμούσα Αμφότερους Κόσμους, Επικοσμούσα Κόσμους Καλλονή, εσέ, τώρα που χάνομαι, χωρίζομαι και αλλάζει η αρμονία των άυλων εικόνων. Αισθάνομαι ότι στροβιλίζομαι κυκλοτερώς στον χρόνο…

Σε εσέ, Στήριγμα Ολισθαινόντων, Στήριγμα Ασάλευτον Πίστεως, Στήριγμα Καί Ισχύς, και Σκέπη, Στήριγμα Παράδοξον Αγγέλων, Στήσασα Θανάτου Ορμήν, Στήσασα Θανάτου Τυραννίαν, σε εσέ αιτώ Στηριγμέ. Εσύ, Δύναμις Αβοήθητων, Δύναμις Αδυνάτων, δυνάμωνε την πίστη μου, συ Δυνάμεως Υπερτέρα Μετασχούσα, συ Δυναμώτρια, Δύναμις Δυνητική, Δύναμις Καθαρά. Παρακαλώ σε, αφάρπασε τον λογισμόν, συ Λογισμών Μεμολυσμένων Ανωτέρα, συ Ελευθερίας Δότειρα, Ελευθερώτισσα, και τον νου μου κατάστησε Νου Ευσύνετο, Νου Θεοειδέστατο, συ Νοητή Ωραιότης! Θέλω Καρδιοβαστάζουσα, Ζωάρκεια, ελεύθερα η καρδιά μου την πολλαπλότητά σου Ζωή Αείζωο να ζω.

Ω! Πως συ Ένωσις Παντός Καλού, Ενώτρια, πως συ Ένωσις Αμείκτων Φύσεων, ό,τι εχωρίσθη εκ νέου ένωσες! Πως συ η Ενωκήσασα Εαυτή Αχώρητον, κατέστησες εκ νέου την διττήν φύσιν ημών μίαν, μόνην, ενιαίαν, συ Απαρχή Φύσεως, Απαρχή Ζωής, Απαρχή Ανθρωπότητος, Απαρχή Αθανασίας.

Άνοιξε ο δρόμος, πάμε μαζί, εγώ και εσύ, εγώ και εγώ, ως ένα!

Ω Αγάπη! Αγάπη Ανυπόκριτε, Αγάπης Διπλής Παράδειγμα, Αγάπης Μητρικής Σύμβολον! Συ Ενσωμάτους Θεώσασα, δι’ εσού μετέστημεν της στερεάς ημών φύσεως, της υλικής εις ανείπωτον, ανερμήνευτον, ακατέργαστον, απαλαχθείσης της μεμονωμένης υλικής δυνάμεώς μας.

Ω συ Ενυπόστατον Υποδείξασα Σοφίαν!

Παρέχεσαι εις ημάς Μετάλλαξη Ακανθοφόρου Βίου, συ η Μεταποιήσασα Το Γένος, η Μεταστάσα Εξ Επιγείων, Μεταστάσα Εξ Επικήρων, Μεταστάσα Λήξεσιν Ουρανώ, συ Χαρισμάτων Πνευματικών Αιτία, εις ημάς κλίμακα αναβιβασμού ενετύπωσες. Ω! Χάρις Παράδοξος, Υπέρφωτος, Χάρις Χρονίων Ευχολίων, παρασχεθείσα διά των ύμνων, των λόγων, των παρακλήσεων, Ζωνυθείσα Χρυσείαισι Ζώναις, Ζωνυθείσα Ζώναις Πνεύμασι, συ Ζωοπάροχε, Ζωοπηγή, Ζωοποίησις Ανθρώπων τελείς, ίνα δυνάμενοι δι’ εσού Ζωώτρια, την άνοδόν μας τελέσωμεν.

Ομοίως και εμείς, τα τέκνα σου, το άνθρώπινον γένος, η φύσις όλη, οργανική και ανόργανος, η ένσωμη στερεά, η ενύδατι υγρά και η εναέριος, εσέ καλεί. Και όταν ενούμενη η χαρά μετά της λύπης αρχίζει τους ύμνους και με τους ήχους της ως έκφραση απλώνεται, η χαρμολύπη σθεναρά το μήνυμά της κράζει.

… -Έλα, Γυναίκα, έλεγε, έλα απ’ το Λίβανο!
-Έλα! τον ουρανό ολόκληρο να ξαναλέη άκουσα
σε ήχο που οι στίχοι μου δεν έχουν δύναμη να εκφράσουν.
Κι’ οι δρόμοι όλοι εγέμιζαν απ’ τον αιθέρα
του ζωηρού φωτός και του μοσχοβολισμένου λιβανιού.
Όταν ξαφνικά παρουσιάσθη ένας ήλιος ανάμεσα στους αγγέλους
και ψηλά έσπρωχνε, κινώντας τα μπράτσα,
που η αγάπη των αιωνίων ομορφιών του έγγιζε. …**

Μα η έκφραση ασταμάτητη δια των ήχων των αέρινων, άπασας της ύλης, ένυλης ή άυλης ζωής, δονούμενη χαρίζεται στην Αειφόρο Ύπαρξη: «…πάμε Ακοίμητη! …» Και το συνταίριασμα της κτίσης σου ύμνους ουράνιους αθάνατους με την ενέργειά τους κάλλιστα σκορπά: «… μακαρίζομέν σε, την μόνην Θεοτόκον!»***

Ακατάπαυστα, εορταζόμενη η ζωή προς σε Αείζωη Μήτηρ, προς σε Αερινή, Αείφωτη, Αθανασία, Αήτητε Αξία, προς σε, Αιτία Πάντων Θεώσεως, Αιτία Πάντων Καλών, Άκουσμα Έξοχον, Ήδιστον, Καινόν, Άκουσμα Υπερκείμενον Ακούσματος, Άκουσμα Φρικτόν Ενωχούμενον, προς σε υμνεί.

«Νενίκηνται της φύσεως οι όροι, εν σοι Παρθένε άχραντε, παρθενεύει γαρ τόκος, και ζωήν, προμνηστεύεται θάνατος· η μετά τόκον Παρθένος, και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου.»***

Ω! Πως οι χρόνοι όταν παρέλαβαν την σύνθεση των λόγων σου, όπως συ Λάλημα Αποστόλων, Λάλημα Μέγιστον, Περίδοξον, Λάλημα Προφητών, Τίμιον, Λάλημα Φρικτόν, Φρικωδέστατον, Λάλημα Ανέκφραστον, τόσους αιώνας πράττεις και πάλιν δωρίζεσαι Θανάτου Αναιρέτις, Θανάτου Αφανισμέ, Θανάτου Λύσις, Θανάτου Φθοράς Ανάβλυσις.

Δεν ήξερα Μήτηρ, δεν ήξερα!

Δεν ήξερα πως συ Υφάνασα Λόγω Στολήν, Υφάνασα Παρθενικοίς Αίμασι, Υφάνασα Στολήν Θεού, συ Υφάντρια Αρρήτου Αλουργίδος, συνύφαινες την εξέλιξήν μου και όλη η ύφανση της ψυχής ως ο μόνος επενδύτης ως Ύλη Παναρμόνιος εστόλισε εμέ, τον άνθρωπον υιόν σου. Και όρισες εμέ, ως ενύφαντο, την διαδρομήν του Υιού σου ως τάπητα επιστροφής να πράττω και συ, Συμποικιλτίς Προσυνεξυφανθέντος Πέπλου συνυφαίνεις Γλυκειά, Γλυκυτάτη, Γλυκοπαναγιά, ίνα καθίσω ως εσύ Ενυποστασθείσα Χριστώ, εκ δεξιών.

«Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα.»…

Ω! εσύ, Ενσώματους Θεώσασα, Εικών Αόρατου Θεού, Εικών Θεού Έμψυχος, Εικών Θεού Ορατού, Εικών Ευδιάγραπτος Αρχετυπίας, εσύ Τελειώσασα Απάντων Θεωρίας!

Τα Θεομητορικά Προσωνύμια αναδημοσιεύονται από το βιβλίο του Παντελεήμονος Κ. Καρανικόλα, Μητροπολίτου Κορίνθου. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ορθογραφία των προσωνυμιών κ.λ.π. δεν ακολουθούν τους κανόνες ορθογραφίας ελληνικής γλώσσας, αλλά παρατίθενται ως αναφέρονται στις διάφορες εικόνες της Θεοτόκου, επιγραφές, χειρόγραφα και στα εκκλησιατικά κείμενα.

* Οδ.Ελύτης – Άξιον Εστί, Το Δοξαστικόν
** Δ.Σολωμός – Η ανάληψη της Παναγίας
***Ο ΕΙΡΜΟΣ ΤΗΣ Θ’ ΩΔΗΣ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΕ ΗΧΟ Α΄:
Ὁ Εἱρμὸς
Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, μακαρίζομέν σε, τὴν μόνην Θεοτόκον.
«Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γὰρ τόκος, καὶ ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετὰ τὸκον Παρθένος, καὶ μετὰ θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τὴν κληρονομίαν σου».

Maria Virgo De Mare Mediterraneum,  Ηλίας Κοτζιάς

Maria Virgo De Mare Mediterraneum είναι ο τίτλος της μουσικής σύνθεσης του Ηλία Κοτζιά που συνοδεύει το κείμενο της Αικατερίνης Σιδέρη, Θεομήτωρ. Με αυτή την προσφώνηση της Παναγίας ήθελα να δηλώσω τον τρόπο σκέψης μου πάνω στο κείμενο, καθώς και την κατεύθυνση που ακολούθησα στη συνθετική διαδικασία. Οι προσφωνήσεις της Παρθένου που παρατίθενται στο κείμενο είναι τόσες πολλές που με οδήγησαν να ψάξω αυτή την πολλάπλότητα τόσο στο πλήθος των μεσογειακών λαών που λατρεύουν την Παναγία όσο και στους εκφραστικούς τρόπους που ντύνουν αυτή τη λατρεία μέσα στους αιώνες. Έτσι η μουσική σύνθεση παρουσιάζει στοιχεία που η διαφορετικότητά τους υπάρχει τόσο σε αυτό που ονομάζουμε «εθνικά μουσικά χαρακτηριστικά» όσο και στις τεχνικές σύνθεσης διαφορετικών εποχών. Με το Maria Virgo de Mare Mediterraneum  προσπαθώ, παράλληλα με το να συμπληρώσω συναισθηματικά το έργο Θεομήτωρ, να περιγράψω την εικόνα της Παρθένου ως την Αγία Μητέρα του Χριστού, την μάνα που χάνει το υιό της, την μάνα όλων των Χριστιανών που Αυτήν επικαλούνται σε κάθε ευτυχία ή δυστυχία τους. Η μουσική, λοιπόν, δεν μπορεί αλλιώς παρά να εκφράζει τον πόνο δίπλα στην ευτυχία, την ταπεινότητα μαζί με τη λαμπρότητα και την προσμονή μαζί με την πλήρωση.

Βιογραφικό Ηλία Κοτζιά
Ο Ηλίας Κοτζιάς είναι συνθέτης που χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά και ακουστικά-φυσικά όργανα. Έχει συνθέσει μουσική για το χορό, το θέατρο και το σωματικό θέατρο, καθώς και για ορχηστρικά σύνολα και σύνολα μουσικής δωματίου. Χρησιμοποιεί μεγάλη γκάμα τεχνικών, από τροπική αντίστιξη μέχρι μουσική θορύβων και μουσική ηχητικών μαζών. Το κύριο ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στη δημιουργία ηχητικών αντικειμένων που ενεργοποιούν βιωματικά τους ακροατές. Σπούδασε Μουσικολογία στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Bmus), Ανώτερα Θεωρητικά και Πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθήνας και Σύνθεση στο Royal Holloway University of London (Mmus, Ph.D.). Ανάμεσα στους δασκάλους του ξεχωρίζουν οι Γ. Ζερβός, Μ. Ροζάκης, B. Lock, P. Cashian και T. Davies. Έχει τιμηθεί με υποτροφίες από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, το Ίδρυμα Αναστασίου Γ. Λεβέντη, το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης και το Royal Holloway University of London.
Στην περίοδο 2006-2016 ο Ηλίας συνέθεσε μουσική για αρκετά σκηνικά έργα. Μερικά από αυτά είναι τα: Atopos του Κωνσταντίνου Θωμαΐδη, The Gaze that Scours The Landcape και Step Feather Stitch της Libby Worth, Space X 2 και How People Understand του Josh Ward, Waiting For… του Juri Náel, Emersion της Βίκης Σπανοβαγγέλη και InCircles, του ίδιου, της Όλγας Χαλκίδου και του Νίκου Σαραφιανού. Μουσική του Ηλία έχει παρουσιαστεί στη Μ. Βρεττανία (Λονδίνο, Μπρίστολ, και Μπραίτον), Γερμανία (Μόναχο, Στουτγκάρδη), Βέλγιο (Βρυξέλλες, Μονς), Εσθονία (Ταλίν), Πολωνία (Βαρσοβία), Τουρκία (Κωνσταντινούπολη) και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.